20oktober-16november; Van ijsbeer naar waterval

Op maandag zijn we per boemeltrein vertrokken naar Churchill. Bij vertrek al 3 uur vertraging en aangekomen in Churchill nog eens 4 uur erbij! Slim van ons om naar Thompson te rijden, vanaf Winnipeg was de treintrip 42uur! Dit alles wordt veroorzaakt door de permafrost, het verschil tussen de treinstellen was soms wel 30cm. Onze voorstelling van Churchill was sneeuwwit en ijskoud maar helaas niets van dit alles. Na een bezoekje aan het Eskimo museum ingechecked bij de B&B samen met een amerikaans- (Bob&Kim) en engels stel (Caroline&Terry). Na een goed(kope) nachtrust vroeg opgehaald door de Tundrabuggy voor een dag Polarbear viewing. Het was een gezellige boel met 42 mensen in een buggy maar er was ruimte zat. De tundra is een voormalig militair oefenterrein, de buggies maken hier gebruik van de oude militaire wegen. Onze eerste beer spotting was gewoonweg GEWELDIG! Echt bijzonder, deze beer kwam zomaar naar onze buggy toe gelopen. Spierwit op een groen/rood achtige tundra. Wat een groot beest met enorme poten en pikzwarte zolen. Alhoewel ze eruitzien om te knuffelen, ze eten je op met huid en haar. We hebben wel 13 Polarbears gezien, waaronder een moeder met haar jong, echt uniek!
De beren komen naar Chuchill omdat hier de rivier in de Hudson Bay stroomt. Dit zoet water bevriest het eerst waardoor de beren over het ijs naar de Artic lopen. Ze jagen hier op zeehonden en zeeleeuwen. Hongerig omdat ze 8 maanden niets hebben gegeten terwijl ze de jongen voeden. Hierna komen ze weer terug naar de kust waarbij ze wel tot 100mijl kunnen zwemmen!
‘s Avonds begon het eindelijk te sneeuwen, terwijl wij bij een presentatie over Global Warming zaten. In de avond en nacht kunnen er ijsberen door het dorp lopen. Er rijdt dan ook continu een Polar Bears Alert Patrol rond om ze te verjagen. Donderdagavond weer per trein vertrokken richting Thompson, helaas geen Noorderlicht gezien.
Vanuit hier zijn we richting Winnipeg gereden, 800km. ‘s Avonds moesten we stukken zonder licht rijden maar gelukkig was het volle maan. ‘s Ochtends na de overnachting in Grand Rapids liet Herbie ons helemaal in de steek! Geen POWER, gelukkig hadden we een reserve accu bij ons. In Winnipeg hebben we overnacht bij Bert, een van de hikers die we ontmoet hebben in Banff. Voor een hike van wel 8km met de Wilderness Club zijn we naar Riding Mountain Provincial Parc gereden, maar 300km enkele reis! Hier hebben we ook de rest van de hikers, Fred, Jackie en Aldon weer ontmoet. Ook is Herbie voorzien van een nieuwe dynamo. Daarna hebben we nog overnacht bij Dennis en Cathy, die we in de trein hebben ontmoet. Eddy heeft een dag met Dennis op de bouw gewerkt voor een broodje kaas. Cathy nam ons mee naar Fort White waar we buffalo’s hebben gezien en ‘s avonds gegeten!!
Volgende dag vertrokken naar Kenora waar Eddys bankpas werd ingeslikt (dag daarna weer opgehaald gelukkig want creditcard en 2e pas werkten al niet meer…) en Herbies water is bevroren omdat het –8 was. Via de Kakabeka watervallen zijn we naar Thunderbay gereden. De volgende dag in Schreiber lag er een pakje sneeuw op Herbie. In Pukaswa National Parc hebben we een kleine wandeling gemaakt door de sneeuw langs Lake Superior. Er was verder niemand dus lekker rustig. In Sudbury mochten we van de staff gratis naar de sauna/zwembad van Holiday Inn omdat we er blijkbaar uitzien als vriendelijke maar arme reizigers. Een overnachting op de parkeerplaats van de Walmart in Barrie. De touristische route genomen met een koffiestop in Belfountain naar Niagara Falls.
‘s Avonds zijn de Falls prachtig verlicht in verschillende kleuren. De straten en winkels waren volgens Miranda net Las Vegas en dat was minder. De IMAX film is zeer de moeite waard met belevissen van mensen die - bedoeld of onbedoeld - over de Falls zijn gegaan!! Eddy kroop in een Barrel (tobbe) om te weten hoe dat voelt. Voor 50 ct hebben we op de Rainbow Bridge tussen Canada en Amerika gelopen, alleen paspoorten niet bij ons….oeps. Gelukkig was er een aardige Canadese douanier die zei: “don’t panic” en ons op nederlands rijbewijs beiden weer binnen liet! PFFF. Op de zonnige dag erna hebben we de Journey Behind the Falls gedaan, heel indrukwekkend. Je loopt tot eenderde (200 meter) achter/onder de Falls.
Op de Niagara Parkway (scenic route) zijn we langs Fort Erie naar Niagara-on-the-Lake gereden.
Tenslotte zijn we langs de wijnroute helemaal naar Toronto gereden waar we op een parkeerplaats midden in de stad stonden. Om 5 uur in de ochtend schudde Herbie. Eddy in zijn onderbroek naar buiten: ‘What’s going on?!’ Bleek dat Herbie achter een sleepwagen zat!!!! Op de parkeerplaats stond een filmploeg die met grote trailers er langs moesten en Herbie stond in de weg. Vroeg die man ook nog: “ Does this thing drive????” NOU JA! We zijn nu op ons 3e couchsurf adres bij Nestor en Paulo enorm gastvrij en heerlijke Colombiaanse koffie. Vanaf de CN tower vertrekken we richting Ottawa, Montreal en Quebec city naar Halifax maar daarover de volgende keer meer…
Liefs van de Globetrotters Eddy en Miranda